Een veelbewogen Wiegenleven
Een reeks van baby’s deelt al meer dan vijftig jaar beurtelings dezelfde wieg. Gesprekken, een boek, een website en een webdocumentaire volgen het spoor van De Wieg terug naar 1959.
Tientallen baby’s lagen in deze wieg, maar de baby van de oorspronkelijke eigenaars kwam er niet. Peter en Will Boezeman hadden de wieg al in huis in afwachting van hun gewenste kind. Will werd meerdere malen zwanger, maar helaas liep geen van de zwangerschappen goed af. De wieg bleef ongebruikt.
Dat zou misschien altijd zo zijn gebleven, als Theodor Schokker en Ellen Schokker-Metz de wieg niet voor hun baby hadden geleend. Zij kwamen op een prachtig idee. De wieg werd voortaan doorgegeven aan vrienden en familie. Namen van steeds meer baby’s sierden samen met hun geboortedata de bodem. Zo veranderde een ongebruikte wieg in de getuigenis van een verhaal dat langer en langer werd – en dat nog steeds doorgaat.
Waar werden zij voor in de wieg gelegd?
De eerste generaties baby’s waren kinderen van communisten. Niet zo vreemd, want de wieg stond bij Pegasus in Amsterdam op zolder, de boekwinkel en uitgeverij van de CPN (Communistische Partij van Nederland). Maakten de baby’s de maatschappelijke dromen van hun ouders waar?
De wieg laat ons sporen naar de antwoorden volgen. Nadat de wieg was uitgeleend kwamen niet alleen de naam en geboortedatum van de baby op de bodem te staan, maar ook leverden de jonge ouders een geboortekaartje bij Theodor en Ellen in. Daarna was de wieg klaar voor een volgende bestemming.
Een nieuw hoofdstuk
Met project De Wieg willen wij een beeld geven van de ouders en kinderen die elkaar om en in de wieg zijn opgevolgd. Wat waren dromen, verwachtingen en ervaringen van de ouders? Welke kant zijn al die baby’s van toen opgegaan, en waarom? We volgen de wieg én de Wiegelingen van 1959 tot vandaag. Van sommige families hebben meerdere generaties in de wieg gelegen.
Project De Wieg brengt de geschiedenis in beeld van een gemeenschap die begon met gedeelde idealen. De geschiedenis van de wiegelingen laat zien hoe dat is gebleven én veranderd. Van al die verhalen was De Wieg telkens even het middelpunt.